سخنی از امیر مومنان علی علیه السلام درباره سختی های بیماری

شاید تاکنون اندیشیده باشیم که سختی ها و دردهایی که در زمان بیماری متحمل می شویم چگونه در سرنوشت معنوی ما اثرگذار خواهند بود، در حکمت 42 نهج البلاغه امیر مومنان به توضیح این مطلب پرداخته و می فرمایند که بیماری پاداش ندارد ولی گناهان را از بین می برد مانند ریزش برگ درختان.

(و قال علیه‏ السلام: جَعَلَ اللَّهُ مَا کَانَ مِنْ شَکْوَاکَ حَطّاً لِسَیِّئَاتِکَ، فَإِنَّ الْمَرَضَ لَاأَجْرَ فِیهِ، وَلَکِنَّهُ یَحُطُّ السَّیِّئَاتِ، وَیَحُتُّهَا حَتَّ الْأَوْرَاقِ. وَإِنَّمَا الْأَجْرُ فِی الْقَوْلِ بِاللِّسَانِ، وَالْعَمَلِ بِالْأَیْدِی وَالْأَقْدَامِ، وَإِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ یُدْخِلُ بِصِدْقِ النِّیَّهِ وَالسَّرِیرَهِ الصَّالِحَهِ مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ الْجَنَّهَ.

خداوند این درد و بیمارى تو را سبب ریزش گناهانت قرار داد، زیرا بیمارى پاداشى در آن نیست؛ ولى گناهان را می ریزد همچون ریزش برگ درختان. اجر و پاداش، تنها در گفتار به زبان و عمل با دست و قدم (و اعضا) است و خداوند سبحان کسانى را از بندگانش که بخواهد (و لایق بداند)، به موجب صدق نیت و پاکى باطن (نیز) داخل بهشت می کند.)